Free Publicity is reclame waarvoor geen investering is gedaan. Bedrijven die voordeel behalen uit free publicity behalen dus eigenlijk voordeel uit positieve aandacht (reclame) waar zij in principe niet om hebben gevraagd en waarin zij dan ook niet hebben geïnvesteerd. Het gaat hierbij vaak om ondernemingen die de media volgens een vaste strategie inzetten bij het nastreven van doelstellingen met betrekking tot de onderneming.
Je krijg het niet zomaar
Eén ding is zeker; free publicity krijg je niet zomaar. Als je geluk hebt, dan krijg je hier en daar eens wat free publicity, maar dit is niet voldoende om er ook echt van te kunnen profiteren. In de meeste gevallen moeten er ludieke acties op touw worden gezet of moet er een boodschap naar buiten worden gebracht die bijzonder nieuwswaardig is. In de meeste gevallen is het dan ook zo dat niet alleen het merk of het bedrijf profiteert van de free publicity, maar het moet ook het publiek dienen, ofwel het maatschappelijk doel dat hier leeft.
Indirecte free publicity
Free publicity begint vaak wel met een investering, maar het effect op deze investering blijft voortduren, waardoor er een langdurig effect staat en er gesproken kan worden van indirecte free publicity. Een goed voorbeeld hiervan is het welbekende ‘wuppie’ van de Albert Heijn. Deze werd in 2006 ingezet bij de Oranje Voetbal actie, en mensen plakten deze beestjes onder meer op het dashboard van de auto en voor de ramen van de woning. Jaren later zagen we de wuppies nog steeds overal, en was er ook nog steeds vraag naar, terwijl de supermarkt er niet meer in investeerde. Wel was de wuppie onlosmakelijk verbonden met de Albert Heijn, waardoor deze heel lang van het effect heeft kunnen profiteren.
Earned media
Free publicity wordt ook wel omschreven als earned media in deze tijd. Dit heeft vooral te maken met het feit dat er steeds meer mogelijkheden bijkomen nu er social media en internet is. Bijvoorbeeld acties van ondernemingen kunnen eindeloos worden gedeeld, waardoor er veel free publicity wordt gerealiseerd.
‘Ongelukjes’
Iedereen weet dat er op de commerciele zenders in programma’s geen merknamen mogen worden genoemd. Als dit per ongeluk toch gebeurt, dan moeten er direct meer soortgelijke merken worden genoemd, omdat er door het eerste merk niet betaald is om de naam op televisie te noemen. Dit is ook een vorm van free publicity, ofwel gratis reclame, die dan in dit geval wel per ongeluk ontstaat.
